|
Misterium salutis - na chór gregoriański i organy, to program akcentujący najbardziej istotne momenty dzieła zbawczego Jezusa Chrystusa. Wyrasta z tradycji i praktyki śpiewu gregoriańskiego. Fundamentalną i formotwórczą warstwę utworu stanowią kompozycje gregoriańskie zaczerpnięte dosłownie z Graduale Novum – wydania krytycznego księgi ze śpiewami obejmującymi cały rok liturgiczny. Taki zabieg wiąże się z koniecznością przestrzegania semiologii gregoriańskiej (nauki polegającej na interpretacji znaków zawartych w najstarszych rękopisach, której celem jest proklamacja Słowa Bożego), a tym samym wskazuje na wąski, wyspecjalizowany krąg wykonawców. Części organowe pochodzą z inwencji kompozytora/organisty, jednak i one zdeterminowane są przez porządek modalny i jego estetykę. Podejmowany w programie dialog z tradycją dokonuje się na trzech poziomach: materiału (wzorzec gregoriański staje się tworzywem i elementem konstrukcyjnym utworu), stylu (budowa odcinkowa, harmonika będąca wypadkową wszystkich elementów dzieła, stosowanie figur retorycznych) oraz duchowości (muzyczno-symboliczn interpretacja teologicznej warstwy utworu). Zespolenie części wokalnej z instrumentalną, przy użyciu narzędzi najściślej złączonych z muzyką liturgiczną (śpiew gregoriański i organy), wpisuje się w wielowiekowe continuum muzyki religijnej.
 | 
